راهکار شرکت واحد برای رفع مشکل کمبود راننده ناوگان اتوبوسرانی
تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۳۸۸۲
تین نیوز
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران گفت: روال اخذ گواهینامه پایه یک بسیار طولانی است، بنابراین ما به دنبال تسهیل این روند از طریق راه اندازی دوباره طرح کارت شهری و کوتاه شدن فرایند اخذ گواهینامه پایه یک هستیم.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، مهدی علیزاده مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی با بیان اینکه کمبود اتوبوس در سطح کشور بیداد می کند، گفت: همه بر این واقف هستند که باید از تولید داخل حمایت کنند اما از کیفیت پایین تولید کنندگان داخلی گله مند هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه توزیع شرکت های داخلی به میزانی نیست که به این حجم از شهرداری ها خدمت رسانی کنند، خاطرنشان کرد: اگر حتی مشکل تولید و تامین اتوبوس ها حل شود، مشکل کمبود راننده سد راهمان قرار می گیرد. در کشور از جهت راننده پایه یک کمبود داریم و این یک سبقه تاریخی دارد. راننده هایی که در حوزه شهری کار می کنند، سختی های خاص خود را دارند؛ بنابراین جذابیت فعالیت در اتوبوس های درون شهری برای دارندگان گواهینامه پایه یک کم است.
علیزاده ادامه داد: روال اخذ گواهینامه پایه یک بسیار طولانی است یعنی مراحل دریافت این گواهینامه از ۳ ماه تا یک سال طول می کشد. بنابراین ما به دنبال تسهیل این روند هستیم. دو کار برای این مسئله می توان انجام داد. اولین کار این است که کارت شهری که چه قبل انقلاب چه در دهه ۸۰ وجود داشت را با مصوبه هیات وزیران فعال کنیم. امیدواریم که پلیس راهور هم در این زمینه به ما کمک کند تا کارت شهری را برای افرادی که گواهینامه پایه دو دارند (با شرایط، آموزش ها و محدودیت های خاص)، مجددا فعال کنیم.
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی عنوان کرد: دومین کار این است که فرایند اخذ گواهینامه پایه یک را با کمک پلیس کوتاه کنیم. طبق دستور فرمانده فراجا و تفاهمی که طی روزهای آینده منعقد خواهد شد، این فرایند قرار است تا کوتاه بشود و این را به سایر کلانشهرها تسری خواهیم داد.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانیدمنبع: تین نیوز
کلیدواژه: شرکت واحد اتوبوسرانی تهران مهدی علی زاده گواهینامه پایه یک کمبود راننده اتوبوس اخذ گواهینامه پایه یک شرکت واحد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۳۸۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بلیت پاره بده، جایزه بگیر
همشهری آنلاین- شهره کیانوش راد : شاگرد شوفر در هر اتوبوس کرایه ها را دستی از مسافر ها می گرفت. اما بعدها مسافران باید برای سوار و پیاده شدن بلیت می خریدند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نصرالله حدادی تهران پژوه می گوید: «اولین کرایه ای که برای اتوبوس تعیین شد از پنج شاهی شروع شد و بعدها با آمدن اتوبوس‌های واحد به یک قران، دو قران و ده قران رسید. وقتی بلیت های کاغذی آمدند، شاگر شوفر بلیت ها را پاره می‌کرد و در خیابان می انداخت. بعدها که خطوط اتوبوسرانی ساماندهی شدند، در ازای تحویل و وزن کردن بلیت های پاره شده، به شاگر شوفر پاداش می دادند.»
با استناد به اسناد تاریخی به جامانده از آن دوران، در ۸ فروردین سال ۱۳۱۰ در چهل و یکمین جلسه انجمن بلدیه طهران، لایحه عوارض بر اتومبیل و اتوبوس های شهری تصویب شد. طبق این لایحه صاحبان اتومبیل‌های کرایه و اتوبوس موظف شدند. در مقابل وجهی که از مسافر دریافت می‌کنند بلیت بدهند. رانندگان مکلف شده بودند در ازای بلیت ۵ شاهی، یک شاهی عوارض دهند و در ازای بلیت ده شاهی یکصد دینار عوارض بپرداند. درشکه های کرایه از دادن عوارض معاف بودند. عواید حاصل از این لایحه برای مرمت و تسطیح خیابان‌های شهر تهران اختصاص می یافت.
عباس حسینی، از علاقه مندان به تاریخ تهران است که درباره تاریخچه حمل و نقل در تهران نیز پژوهش‌هایی انجام داده است. او می‌گوید: «وقتی شرکت واحد در سال ۱۳۳۵ افتتاح شد. گران ترین نرخ بلیت خطوط اتوبوسرانی ۲ ریال تعیین شد که از توپخانه تا شمیران تردد می کرد. بلیت ها ابتدا سکه ای و از نوع برنج بود که روی آن خط مربوط اتوبوس نوشته شده بود. مردم گاهی از این سکه ها برای خرید هم استفاده می کردند. بعدها بلیت کاغذی چاپ شد. قیمت، تاریخ چاپ بلیط، شماره خط و سایر مشخصات بر روی آن درج می شد. هر خط ۳ عضو ثابت داشت. راننده، بلیت فروش و شاگرد شوفر. بلیت فروش معمولا در عقب اتوبوس می نشست و گاهی هم دستگاهی مانند قرقره ماند دور گردنش بود و با چرخاندن دسته آن یک بلیت به مسافر می داد.»
حسینی می گوید:«شاگرد شوفری یکی از مشاغل ثابت بود . فردی که شاگرد شوفر می شد ، تصدیق رانندگی داشت و وظیفه نظم دهی به مسافران را هنگام سوارشدن و پیاده شدن در طول مسیر بر عهده داشت به همین دلیل از افراد تنومند را به کار می گرفتند. بعدها بلیت فروش کار شاگرد راننده را انجام می داد.» عمر بلیت های کاغذی در ماه‌های پایانی سال ۱۳۸۹ به پایان رسید و کارت های الکترونیکی برای پرداخت کرایه وارد سیستم حمل و نقل اتوبوسرانی شد.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند